म माटामा मिलेपछि…

किसानी श्रममा उम्रूँ  फलूँ वारी र खेतमा

सकूँ पुग्न बनी अन्न भोकाका रिक्त पेटमा

बनी समीर नाचूँ म यिनै प्राकृत गाउँमा

पानी भै बर्सियूँ सुक्खा हरेक ठाउँठाउँमा

म हासूँ फूलको बास्ना बनी आँगनमा सधैँ

गरूँ आनन्दको वर्षा मान्छेका मनमा सधैँ

वर पीपल भै छाया सकूँ दिन म शीतल

मिसिई सरिताभित्र सकूँ बग्न म कल्कल

त्यो महाज्योतिमा मेरो मिसिएपछि तेज यो

म स्वयं ज्योति भै तोडूँ घमण्ड अन्धकारको

मेरो सङ्कीर्ण आकाश जब मिल्छ अनन्तमा

लिई विस्तृति यो फैलूँ विशाल अन्तरिक्षमा

म यिनै छहरा-छाँगा पहरा वन कुञ्जमा

असीम दिव्यता बोक्ने यिनै सौन्दर्यपुञ्जमा

पक्री प्रकृति माताको स्निग्ध वात्सल्यआँचल

परमानन्दको रूप निहारूँ शान्त निर्मल

गाउँले गीतका भाका, उम्दा कला र संस्कृति

नेपाली मनका चोखा दया माया क्षमा धृति

हावा पानी तथा माटो तेज आकाशरूपमा

पाइराखूँ म आफैले हेर्न नौलो सुसिर्जना

बिहानीसित मागेर केही जागृतिको छटा

दिवासँग लिई केही प्रकाशमय दिव्यता

सन्ध्यासँग गरी बिन्ती  लाली थोरै लगाउँदै

उडिराखूँ म हावा भै धरतीमा रमाउँदै

चाहना छ नयाँ रूप देख्नपाऊँ म देशको

पाऊँ देख्न  म सम्मान आफ्नै भाषा र भेषको

यिनै प्रकृतिका आँखा उघारेर नितन्तर

हे मातूभूमि ! देखूँ म तिम्रो रूप मनोहर

तेरो मेरो भनी व्यर्थै सानो घेरो बनाउन

मन छैन भई मान्छे स्वार्थभित्र रमाउन

फेरि फुल्न म चाहन्न एकपल्ट फुलेपछि

होऊँ प्रकृतिमै लीन म माटामा मिलेपछि।